Een wereld aan je voeten

'Er zijn van die plekken die je niet loslaten, waar je altijd naar terug verlangt. Mole is zo'n plek', schreef mijn reisgids 'Ervaar Ghana' over Mole NP. Ik was benieuwd, precies een week geleden, vanuit precies hetzelfde internetcafe. En ja: wat was het de moeite waard.

Om Mole te bereiken moet een reiziger overigens over een flinke zak geduld en een flexibel lijf beschikken: de 'wasbord-weg' bleek inderdaad hobbelig, al viel het me na alle waarschuwingen nog mee. We vertrokken ruim 4,5 uur te laat vanuit Tamale, toen er allerlei andere bussen allang vertrokken waren naar hun bestemmingen. Alle blanken bleven over, met een stel Ghanezen. Het wachten vulden we met kennismaken: ik ontmoette leeftijdsgenoten uit Finland, Duitsland (ja, we gaan ze echt verslaan op het EK!), Zwitserland en Groot-Brittannie. Allemaal vrijwilligers of studenten. We hadden lol met de meisjes die water verkochten, en zochten met onze grote tassen de schaduw op. En om half zes gingen we op weg. Mijn kamer in Mole Motel was de enige die juist gereserveerd bleek, dus ik kon iets na tien uur 's avonds meteen door. Een fraaie kamer, die voorzien was van airco, een koelkast en een ligbad. Net toen ik dacht 'Het lijkt Europa wel' bleek er geen water uit de douche te komen. Tja, Kofi zei het al, het is Afrika...

De volgende morgen om 7 uur stonden we paraat voor de wandelsafari. Een werkelijk adembenemende ervaring: lopend, met een gewapende gids, over de savanne terwijl de wereld langzaam ontwaakte. Na nog geen tien minuten zagen we de eerste olifanten. Drie, in de poel badderend. Met op de oever krokodillen. Na de nodige foto's liepen we verder, tot de gids stopte en de grond bekeek. 'Dit zijn olifantenpoten', vertelde hij, 'en kijk: hier een kleine voetstap. Er moet ook een baby in de buurt zijn.' Dus keken we aan de andere kant van de poel nog eens, en ja hoor: er waren niet drie, maar vier olifanten. De grote beschermden het kleintje.

Intens tevreden vervolgden wij onze wandeling. We kwamen drie soorten antilopen tegen, en 'pumba's': een soort wilde zwijnen die we allemaal als Pumba uit de Lion King herkenden. Verder krokodillen, prachtige vogels en sporen van hyena's en wilde honden. Leeuwen schijnen er ook te zijn, maar die zijn twee jaar geleden voor het laatst gezien, door een nachtlens van Italiaanse onderzoekers. Dus die telt niemand echt mee. Terug bij de eerste poel gebaarde de gids ons ineens te fluisteren. De olifanten kwamen het water uit, en waren bovendien nu met veel meer! Vlak voor ons liepen ze langs. Dichterbij dan in de dierentuin, zonder gracht ertussen en helemaal op hun gemak. Prachtig.

In de middag genoten we van het zwembad, een heerlijke lunch en een wereld aan dieren voor de kamerdeur: de buren uit Duitsland klopten op mijn deur om me een paar apen te wijzen, die voor ons in de bomen besjes plukten. Daarna kwamen er prachtige antilopen voorbij, en een drietal 'pumba's': vader, moeder en kind. Allemaal op nog geen 5 meter afstand.

Vlakbij de ingang van Mole NP ligt Larabanga, een klein dorp dat bekend staat om de oudste moskee van Ghana en één van de oudste van West-Afrika. Met twee Zwitserse meisjes kon ik de tocht erheen maken: voor het eerst van mijn leven achterop een motorfiets. Eerst een beetje spannend, maar op deze weg was een motor een stuk comfortabeler dan de bus. Ahmed leidde ons rond in het dorp en liet de moskee zien. Klein (de mensen waren hier ook kleiner in de 15e eeuw) en mooi. Net als het dorp.

Terug in het motel wilde ik graag nog eens de voetsafari doen. Om half vier vertrok er weer een groepje, waarbij de gids meteen duidelijk was: in de middag blijven de olifanten vaak op hun plek achterin het park en komen ze niet naar de poel om te drinken of badderen. Het bleek waar: we hebben geen olifanten gezien. Wel grote bavianen, waterboks (een soort ezel-achtige antiloop) en vechtende antilopen. Tenslotte liet de gids ons het skelet van een dode olifant zien. Het beest was geen natuurlijke dood gestorven, maar de rangers in Mole grijpen niet in. Eerst een baby, daarna een dode olifant. Het deed me weer denken aan de Lion King: 'The circle of life'.