De wijde wereld is ons web
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg Marlies
25 Mei 2012 | Nederland, Zwolle
Mijn Ghana-avontuur zit erop. Dat begon op dinsdag 6 maart. Die avond kwam ik aan in Epoefie en trof ik een grote spin aan boven mijn bed. 'Om je te verwelkomen', zei Cecilia. Gedurende elf weken had ik vaak spinnen in mijn kamer en voelde ik me steeds welkom. Het Twi-woord (de taal van de Ashanti) voor spin is 'anansi'. De spin Anansi is hoofdpersoon in vele verhalen uit de oude Goudkust-regio. Anansi is slim, en ook sluw. Hij beleeft van alles, doet soms domme dingen en zijn gedrag vormt een voorbeeld voor gewenst of ongewenst gedrag. Slaven namen de Anansi-verhalen mee de oceaan over, naar onder meer het huidige Suriname. In de late twintigste eeuw vonden de verhalen een weg naar Nederland.
Daar was het, dat ik een paar jaar geleden 'De zwarte met het witte hart' las. In dit boek laat Arthur Japin hoofdpersoon Kwasi Boachi een gedicht citeren:
'Kinderen van de spin Anansi zijn wij
En de wijde wereld is ons web
Liefde, lust of lot
Brengt ons naar de verste punten
Waarheen we in dat wereldweb ook gaan
Overal zijn er draden om te grijpen
En draden om los te laten'
In de afgelopen weken heb ik vaak aan deze regels moeten denken. In het land waar de Anansi-verhalen zijn ontstaan en nog steeds een belangrijke rol hebben. Het was niet voor niets dat de zesjarige ademloos naar zijn moeder luisterde toen zij mij een Anansi-verhaal vertelde.
In de afgelopen drie maanden heb ik Ghana beter leren kennen. Het is een land waarin vrijwel alle aspecten van het dagelijks leven anders gaan dan hier. Een land waarin een driejarige probleemloos op blote voeten door gras en struiken rent, maar bang is voor een fiets. Waar het Britse kolonialisme voorbij is, maar Britse voetbalclubs nog altijd het populairst zijn. Misschien waren het de Ghanezen wel, voetballiefhebbers pur sang, die Chelsea - zonder Ghanees Essien, maar met een sleutelrol voor Ivoriaan Drogba - afgelopen zaterdag naar de overwinning in de Champions League schreeuwden. Een land ook dat werk maakt van onderwijs, en tezelfdertijd tijdens de les vaak geen aandacht heeft voor de ontwikkeling van de individuele leerling. Een land dat zichtbaar vecht tegen corruptie, terwijl iedere taxi- of trotrochauffeur bij politiecontroles een cedi in zijn rijbewijs stopt. Waar geleefd wordt in en met de natuur, maar die ook gevreesd moet worden. Afgelopen zaterdag maakte een fikse storm in Cape Coast twee slachtoffers toen een boom op een containerwinkelje waaide. Een moeder en haar tienjarige kind kwamen om.
Veel zaken zijn of lijken in Ghana niet geregeld. Dat levert eindeloze mogelijkheden op; het landelijke motto lijkt 'no problem'. Als je geduld of geld hebt - of allebei - kan er veel. Duurzaamheid kennen Ghanezen nog niet. Ze weten zich geen raad met enorme hoeveelheden plastic. Europa en de VS zijn grote voorbeelden op gebied van de welvaart, terwijl de traditionele stambeschavingen worden gekoesterd. Ik kreeg op mijn kop in de trotro toen ik per ongeluk met mijn linkerhand geld aangaf. Dat hoort niet - groeten, eten en iets aangeven doe je met rechts.
Ghana is Afrika voor beginners, wordt vaak gezegd. Het land is stabiel qua politiek en economie, en een voorbeeld voor andere Afrikaanse landen. Het is er veilig en reizen bleek er goed te doen - zelfs voor een alleenreizende vrouwelijke blanke. Tegelijkertijd is Ghana Afrika voor gevorderden, schreef één van mijn reisgidsen. Het is ongerept, puur en zonder massatoerisme. Safari doe je te voet, de diepte opzoeken in de lokale samenleving is eenvoudig. Ik kon er gemakkelijk oude vrienden opzoeken, en nieuwe vrienden maken.
Ghanezen zijn vrolijk en trots, zelfs als er veel tegenzit. Zoals toen op mijn vertrekdag, drie dagen geleden, de auto na een enorme bui niet kon starten. De kinderen konden niet naar school: de weg was deels weggespoeld, de schoolbus was al voorbij en de eigen auto deed het niet meer. Fynn en Cecilia propten zich naast elkaar op de bijrijdersstoel van de in allerijl geregelde taxi. Twee grote mensen op één stoel, die de slappe lach kregen toen Cecilia half over de versnellingspook moest hangen. Of toen we in de Ashanti-regio door de goudmijnen reden, en een ieder de aanblik enorm ontmoedigend vond. Ze wijzen naar de Chinezen, maar net toen ik de grens van mijn incasseringsvermogen naderde, stak onze chauffeur zijn hoofd uit het raampje en groette één van de zo gevreesde Chinezen: 'Ni hao!' Onze bedrukte gezichten konden niet anders dan schateren. In Ghana leeft men bij de dag, met een gulle lach.
Trots was én is Ghana op het bezoek dat Barack en Michelle Obama in 2009 aan het land brachten. Het was het eerste land in 'donker Afrika' dat het verse presidentspaar bezocht. Obama is extreem populair in Ghana, door het land dat hij vertegenwoordigt en door zijn kleur. Michelle Obama bleek nazaat van slaven, en bezocht één van de slavenforten. Bijgaande foto's van typisch Ghanese taferelen zijn daar, bij Fort Elmina, gemaakt. Op 11 juli 2009 sprak Barack Obama in Accra de volgende woorden: 'Jullie in Ghana laten ons een gezicht van Afrika zien waar de wereld, gefocust op tragedie en een schreeuw om liefdadigheid, te vaak overheen kijkt.'
Reizen door Ghana was heel vaak heel leuk, soms vermoeiend of verbijsterend en alle dagen de moeite waard. Ik heb enorm genoten van de afgelopen maanden. Misschien staan de mooiste verhalen niet op dit blog, omdat het er teveel zijn of ik er de juiste woorden niet voor kon vinden. De mooiste foto's staan er sowieso niet. Dat zijn portretten, die ik niet op het wereldwijde web wilde zetten. Wat was het goed om indrukken op te schrijven, en een feest om alle reacties te lezen, op het blog, via mijn Facebook- en twitter-account, mails, smsjes en telefoontjes.
Kinderen van de spin Anansi zijn wij, en de wijde wereld is ons web.
- Medaase paa! -
Daar was het, dat ik een paar jaar geleden 'De zwarte met het witte hart' las. In dit boek laat Arthur Japin hoofdpersoon Kwasi Boachi een gedicht citeren:
'Kinderen van de spin Anansi zijn wij
En de wijde wereld is ons web
Liefde, lust of lot
Brengt ons naar de verste punten
Waarheen we in dat wereldweb ook gaan
Overal zijn er draden om te grijpen
En draden om los te laten'
In de afgelopen weken heb ik vaak aan deze regels moeten denken. In het land waar de Anansi-verhalen zijn ontstaan en nog steeds een belangrijke rol hebben. Het was niet voor niets dat de zesjarige ademloos naar zijn moeder luisterde toen zij mij een Anansi-verhaal vertelde.
In de afgelopen drie maanden heb ik Ghana beter leren kennen. Het is een land waarin vrijwel alle aspecten van het dagelijks leven anders gaan dan hier. Een land waarin een driejarige probleemloos op blote voeten door gras en struiken rent, maar bang is voor een fiets. Waar het Britse kolonialisme voorbij is, maar Britse voetbalclubs nog altijd het populairst zijn. Misschien waren het de Ghanezen wel, voetballiefhebbers pur sang, die Chelsea - zonder Ghanees Essien, maar met een sleutelrol voor Ivoriaan Drogba - afgelopen zaterdag naar de overwinning in de Champions League schreeuwden. Een land ook dat werk maakt van onderwijs, en tezelfdertijd tijdens de les vaak geen aandacht heeft voor de ontwikkeling van de individuele leerling. Een land dat zichtbaar vecht tegen corruptie, terwijl iedere taxi- of trotrochauffeur bij politiecontroles een cedi in zijn rijbewijs stopt. Waar geleefd wordt in en met de natuur, maar die ook gevreesd moet worden. Afgelopen zaterdag maakte een fikse storm in Cape Coast twee slachtoffers toen een boom op een containerwinkelje waaide. Een moeder en haar tienjarige kind kwamen om.
Veel zaken zijn of lijken in Ghana niet geregeld. Dat levert eindeloze mogelijkheden op; het landelijke motto lijkt 'no problem'. Als je geduld of geld hebt - of allebei - kan er veel. Duurzaamheid kennen Ghanezen nog niet. Ze weten zich geen raad met enorme hoeveelheden plastic. Europa en de VS zijn grote voorbeelden op gebied van de welvaart, terwijl de traditionele stambeschavingen worden gekoesterd. Ik kreeg op mijn kop in de trotro toen ik per ongeluk met mijn linkerhand geld aangaf. Dat hoort niet - groeten, eten en iets aangeven doe je met rechts.
Ghana is Afrika voor beginners, wordt vaak gezegd. Het land is stabiel qua politiek en economie, en een voorbeeld voor andere Afrikaanse landen. Het is er veilig en reizen bleek er goed te doen - zelfs voor een alleenreizende vrouwelijke blanke. Tegelijkertijd is Ghana Afrika voor gevorderden, schreef één van mijn reisgidsen. Het is ongerept, puur en zonder massatoerisme. Safari doe je te voet, de diepte opzoeken in de lokale samenleving is eenvoudig. Ik kon er gemakkelijk oude vrienden opzoeken, en nieuwe vrienden maken.
Ghanezen zijn vrolijk en trots, zelfs als er veel tegenzit. Zoals toen op mijn vertrekdag, drie dagen geleden, de auto na een enorme bui niet kon starten. De kinderen konden niet naar school: de weg was deels weggespoeld, de schoolbus was al voorbij en de eigen auto deed het niet meer. Fynn en Cecilia propten zich naast elkaar op de bijrijdersstoel van de in allerijl geregelde taxi. Twee grote mensen op één stoel, die de slappe lach kregen toen Cecilia half over de versnellingspook moest hangen. Of toen we in de Ashanti-regio door de goudmijnen reden, en een ieder de aanblik enorm ontmoedigend vond. Ze wijzen naar de Chinezen, maar net toen ik de grens van mijn incasseringsvermogen naderde, stak onze chauffeur zijn hoofd uit het raampje en groette één van de zo gevreesde Chinezen: 'Ni hao!' Onze bedrukte gezichten konden niet anders dan schateren. In Ghana leeft men bij de dag, met een gulle lach.
Trots was én is Ghana op het bezoek dat Barack en Michelle Obama in 2009 aan het land brachten. Het was het eerste land in 'donker Afrika' dat het verse presidentspaar bezocht. Obama is extreem populair in Ghana, door het land dat hij vertegenwoordigt en door zijn kleur. Michelle Obama bleek nazaat van slaven, en bezocht één van de slavenforten. Bijgaande foto's van typisch Ghanese taferelen zijn daar, bij Fort Elmina, gemaakt. Op 11 juli 2009 sprak Barack Obama in Accra de volgende woorden: 'Jullie in Ghana laten ons een gezicht van Afrika zien waar de wereld, gefocust op tragedie en een schreeuw om liefdadigheid, te vaak overheen kijkt.'
Reizen door Ghana was heel vaak heel leuk, soms vermoeiend of verbijsterend en alle dagen de moeite waard. Ik heb enorm genoten van de afgelopen maanden. Misschien staan de mooiste verhalen niet op dit blog, omdat het er teveel zijn of ik er de juiste woorden niet voor kon vinden. De mooiste foto's staan er sowieso niet. Dat zijn portretten, die ik niet op het wereldwijde web wilde zetten. Wat was het goed om indrukken op te schrijven, en een feest om alle reacties te lezen, op het blog, via mijn Facebook- en twitter-account, mails, smsjes en telefoontjes.
Kinderen van de spin Anansi zijn wij, en de wijde wereld is ons web.
- Medaase paa! -
-
25 Mei 2012 - 14:05
Berdien:
Hoi Marlies,
wat een prachtig en ontroerend verhaal heb je geschreven. Een verhaal over veel problemen, maar ook over hoop. Een lach en een traan zul je vast en zeker wel voelen bij je vertrek uit dat interessante land, waar je echt een heel bijzondere tijd hebt gehad. Ik geloof dat Rusland nog makkelijk is om te wonen, als ik bedenk waar de mensen daar mee te maken hebben. Ook jijzelf hebt je natuurlijk enorm moeten aanpassen, maar deed dat naar mijn idee moeiteloos. Het is echt heel goed dat je dit gedaan hebt en het blijft een ervaring om nooit te vergeten! -
25 Mei 2012 - 14:43
Monique:
Welkom terug in Nederland. Ik wilde langs deze weg bedanken voor je prachtige verhalen. Nu weten wij ook een heel klein beetje hoe je dagen er in het verre Ghana uitzagen. Wat een ervaring heb jij opgedaan, om nooit meer te vergeten. Misschien heb je de smaak te pakken en wordt deze reis elders vervolgd !? Geniet nog van je vrije dagen en het terugzien van je familie en vrienden. Tot gauw op het HCO. -
25 Mei 2012 - 15:45
M@m@ En JB:
Lieve dochter,
Wat een prachtige afsluiting van je blogverhalen....
Een mooi,warm verhaal, een eerlijke nabeschouwing waarin jij ons weer deelgenoot laat worden! Dank!
Je ghanese familie en vrienden zullen je missen ,wij zijn blij dat je weer veilig en met zo'n voldaan gevoel terug bent uit het mooie warme Ghana!!!
Welkom thuis.
XXXX -
25 Mei 2012 - 15:50
Hannah S :
Wat een mooie afsluiter Marlies! Bedankt voor alle mooie verhalen, het was enorm genieten op afstand :) -
25 Mei 2012 - 18:50
Paul Harmens:
Dag Marlies
Geweldig je indukken je emotie en je verhalen heb genoten welkom terug in Nederland, tot gauw -
25 Mei 2012 - 18:59
PAF:
Wat een mooie terugblik op een indrukwekkende tijd! Veel tegenstellingen, niets is wat het lijkt en alles hangt met elkaar samen. Je maakt ons wel heel nieuwsgierig naar dit land... ;)
Fijn dat we alles met je hebben mogen meebeleven via dit blog. We kijken uit naar de aanvullingen morgen, die trommel op Schiphol moet immers ook nog toegelicht worden..
CU, PAF
-
25 Mei 2012 - 21:20
Marga :
He Marlies Wat een mooie afsluiting van blog. De foto's die op de blog gezet hebt geef samen met je verhalen een leuk beeld van Ghana. Bedankt voor dit inkijkje in je leven daar. Tot ziens bij het HCO -
25 Mei 2012 - 21:22
Marga :
He Marlies Wat een mooie afsluiting van blog. De foto's die op de blog gezet hebt geef samen met je verhalen een leuk beeld van Ghana. Bedankt voor dit inkijkje in je leven daar. Tot ziens bij het HCO -
26 Mei 2012 - 05:52
Frans:
Beste Marlies, we hebben genoten van je mooie, vrolijke en veelkeurige verslagen. Heel veel dank daarvoor. Je hebt een scherp oog, verstaat de kunst van verwondering en voert een vlotte pen. Spaar dat talent niet op tot je volgende reis, ook in NL gebeurt veel. Hangt er in Zwolle geen spin boven je bed?
-
26 Mei 2012 - 13:26
Berdien (Boddeüs):
Hey Marlies,
Je bent er weer..Welkom terug!
Wat een mooie verhalen heb je voor ons geschreven. Erg leuk om te lezen..
Ik ben benieuwd naar de rest!
Tot snel, liefs Berdien -
27 Mei 2012 - 08:00
Hilde:
Een beetje weemoed past wel bij dit moment Marlies; je avontuur is afgelopen. Wij hebben met je meegeleefd en de indrukken opgezogen. Ik vond het in ieder geval erg leuk om via jou mee te reizen door Ghana en via al je verhalen een erg persoonlijke indruk van het land te krijgen. En ik ben erg van de menselijke details; daar zaten je verhalen gelukkig vol mee. -
27 Mei 2012 - 08:24
Sarah:
Een volwaardige afsluiter van dit prachtige Ghanablog. Ik heb echt van je verhalen genoten! En nu op zoek naar een uitgever ;). Ik ben blij dat je er weer bent, tot snel! -
28 Mei 2012 - 22:07
Tom En Elise:
Vandaag pas je laatste verslag gelezen.
We zullen je verhalen missen.
Wat een reis,wat een ervaring.
Bedankt voor de mooie verhalen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
