'If you kill a snake, kill it and cut the head'

Inmiddels weet ik hoe je een Ghanees de stuipen op het lijf kunt jagen: zeggen dat je een slang hebt gezien.

Het overkwam mij vorige week vrijdag. Na het avondeten en de afwas liep ik naar buiten. Als het helder is, kun je hier zoveel sterren zien! Ik liep naar de 'oprit', daar waar de bush overgaat in de grond van Epoefie. Voor mij zag ik een slang, niet al te lang en donker van kleur. Toen die mij hoorde, gleed hij snel weg. Ik liep op mijn gemakje terug en vertelde wat ik gezien had. De dames in huis begonnen te gillen. Daarna vroegen ze meteen: 'Did you kill it?' Nou, nee, ik was zelf ook best onder de indruk en weet daarnaast niet eens hoe je een slang doodt... De volgende dag vertelde ik het aan Patrick. Ook hij vroeg meteen: 'Did you kill it?' Een logische reactie, blijkbaar. Op mijn vraag hoe dat moet, gaf hij antwoord: met een stok de kop eraf slaan. Hij had dat al een paar keer gedaan.

Opvallend: Ghanezen houden van dieren, zijn niet gauw bang, maar van slangen moeten ze niets hebben. Toen ik tijdens de afwas zocht naar het Engelse equivalent van de uitdrukking 'Iemand houdt niet van half werk', vertaalde Cecilia dat als 'If you kill a snake, kill it and cut the head'. Juist. Overigens wist zij al dat hier slangen leven, maar had ze me dat bewust niet verteld. Dat had ik zelf uitgelokt: toen ik diep in de nacht hier aankwam na de vlucht uit Nederland, trof ik pal boven mijn hoofdeind een enorme spin aan. Ik reageerde nogal geschrokken blijkbaar, want Cecilia moest hard lachen. Daarna heeft ze gedacht het bestaan van de slangen te moeten verzwijgen. Op mijn vraag wat hier nog meer leeft, antwoordde ze dat er schorpioenen waren. Maar dat was maanden geleden...

De afgelopen dagen had ik een mini-vakantie: ik ben twee dagen op pad geweest in de richting van Kakum National Park. Daar leven apen, een enkele olifant, krokodillen, vogels en vele vlindersoorten. De grote dieren kun je alleen zien als je 's nachts of voor zonsopkomst het woud in gaat. Ik verbleef in Hans' Cottage, een hotel bij een meertje met vele krokodillen erin. Een prachtig gezicht (vooral van een afstandje). Aan het eind van de middag kwamen de 'weaver birds' bij het terras, prachtige vogeltjes die luid kwetterend hun nestjes weven. Ook de 'lizards' waren goed vertegenwoordigd. Zoals overal trouwens: bij de eerste lizard die ik hier zag - gewoon, in de tuin - schrok ik nog, nu realiseer ik me dat ze erbij horen. Normaliter rennen ze hard weg als er een mens in de buurt is, maar eentje durfde het aan om tijdens mijn avondmaal achterop mijn stoel te klimmen. Daar schrok ik toch wel even van...

Woensdag ging ik naar het National Park. Daar trof ik Isaac, die mijn privé-gids bleek. 'Moeten we niet wachten op een groep?' vroeg ik. 'Nee', antwoordde hij, 'we weten niet wanneer er een groep komt.' Dus daar gingen we, Isaac en ik, de bush in. Onderweg liet hij me de tandenpoetsboom zien: met een takje van die boom kun je je gebit reinigen. En hij maakte met een mes een inkeping in de rubberboom. Vloeibaar rubber droop eruit en Isaac vertelde over de werkwijze om er een voetbal mee te maken. Terwijl tientallen soorten vlinders ons vergezelden maar niet te fotograferen bleken, liepen we naar een cacaoboom. Een prachtig gezicht. Bij een waterval stopten we even. Isaac vertelde me dat onder de rotsen krokodillen leven, waarna hij stopte met praten en indringend keek naar een plek in het water. Op mijn vraag wat er was, antwoordde hij: 'I thought I saw a snake.' Aha, alweer die slangen. Het bleek er overigens geen te zijn, enkel een takje.

Terug in mijn kamer trof ik twee kakkerlakken. Op advies van Cecilia sliep ik die nacht voor het eerst in Ghana onder mijn muskietennet: het water was dichtbij. Voor iemand die nou niet bepaald het imago heeft van dierenvriend, ben ik hier mijn grenzen behoorlijk aan het verleggen!