'Als je niet in het noorden bent geweest...'

Herinner je je de fietstocht nog? Van bijna 5 weken geleden, toen we bij Kofi belandden en een voetbalwedstrijd bekeken? Diezelfde Kofi sprak toen de veelzeggende woorden: 'Als je niet in het noorden van Ghana bent geweest, ben je nog steeds in Europa.' Die uitspraak ben ik niet vergeten en heb ik sinds vorige week in actie omgezet: ik ben in het noorden!

Afgelopen Goede Vrijdag, om 05.00 uur stond ik op het station van Cape Coast om de eerste bus te pakken naar Kumasi. Het was nog donker, maar ik was allesbehalve alleen: er stond een enorme rij. Fynn, die me gebracht had, opperde een ander vertrekstation. Toen we daarheen wilden rijden, rende er een jongen achter ons aan die mij voorstelde dat als ik 1 cedi (bijna 50 eurocent) meer betaalde, ik met de eerstvolgende bus mee mocht. Tja, omkoping of niet, ik heb het maar gedaan en was vervolgens prinsheerlijk iets na zessen onderweg. Na anderhalf uur haperde de motor, halverwege een heuvel. De chauffeur stuurde ons de bus uit en riep de hulp in van een tegemoetrijdende collega-buschauffeur. De passagiers van die bus maakten van de gelegenheid gebruik om een sanitaire stop in te lassen in de berm. Onze bus lekte olie maar kon na 20 minuten weer verder. Bovenop de heuvel stapten de meeste passagiers in. Niet veel later kwamen we door Assin Foso, een voor mijn familie sinds ruim 20 jaar bekende plek. Het ziekenhuis daar zag er fris en pas geverfd uit.

Na Kumasi ging het verder per tro-tro (een klein busje, waar toch ruim 20 personen hutje mutje in passen) door naar Nkoranza, waar ik het Paasweekeinde heb doorgebracht. Bij de Hand in Hand community, een opvang voor 82 verstandelijk gehandicapte kinderen gerund door een Nederlands echtpaar. Deze kinderen worden in Ghana vaak aan hun lot overgelaten of verstoten. In Nkoranza wonen zij met 2 of 3 kinderen in een klein huisje bij een 'caregiver', die als een ouder fungeert. Heel liefdevol, en met een superstrak dagprogramma: iedere ochtend van 7 tot 8 wandelen, iedere middag van 4 tot 5 een uurtje poedelen in het zwembadje. Gasten worden van harte uitgenodigd om overal aan mee te doen. Dus stond ik op Eerste Paasdag tijdens de kerkdienst in de rotsen te dansen met 4 kinderen aan mijn handen en op mijn rug en kreeg ik drumles van Steven. Op maandag was er feest. Alle kinderen zagen er op hun paasbest uit en traden naar eigen kunnen op: de een kon dansen, de ander zingen, een derde deed kunstjes met een ballon. Prachtig.

Zaterdag bezocht ik een apenreservaat, waar de apen als heilig worden beschouwd. Over waarom ze heilig zijn, doen diverse verhalen de ronde. Hoe het ook zij, het is wel een goede aanleiding om het bos en de dieren te beschermen. Ik ging er met wat aarzelingen naartoe: zou het niet net zoals op Gibraltar zijn, waar de apen zo brutaal zijn dat ze alles uit je tas halen? Daar was weinig oorspronkelijks aan. Maar nee, we maakten een fraaie wandeling en zagen de apen echt in hun natuurlijke omgeving. De ene soort vond de meegebrachte bananen heel lekker (dat dan weer wel), de andere bleef op veilige afstand in de boomtoppen. Verderop was een apenkerkhof, want heilige beesten verdienen een doodskistje en een graf met hun sterfdatum erop. De fetishpriesters, die met de apen communiceren, liggen daar ook begraven.

Inmiddels ben ik verder noordwaarts gereisd, en nu nog in Tamale, een grote stad in de Northern Region. Gisteren zag ik vanuit de tro-tro het landschap verder veranderen: door de bergen, langs rotsen, over uitlopers van het grote Voltameer, naar de savanne van het noorden. De huisjes hier zijn rond en hebben rieten daken. Voor degenen die het kennen: denk aan het Ghanadorp in het Afrikamuseum in Berg en Dal. Dat ziet er niet voor niets zo uit weet ik nu ;-)... Weinig schaduw, lage bomen, en vooral: droog. Behalve vanochtend, toen er een enorme tropische regen- en onweersbui losbarstte.

Het maakt mij nieuwsgierig naar de rit van vanmiddag, als ik doorreis naar Mole NP voor een paar dagen safari. Ik hoop op olifanten! De weg naar Mole schijnt 'als een wasbord' te zijn, dat wordt interessant in de modder. Ik vond het zuiden van Ghana ook al heel Afrikaans, maar zal de komende weken de woorden van Kofi blijven herinneren en toetsen...